Lopi na koniu

Przedstawiam wam mojego pierwszego lopapeysa w koniki.

U Ewy sweterek miał inauguracje, niestety dysponowałyśmy tylko minkami mojej córci.
Dla stałych czytelników przypominam, że już było jedno zdjęcie czapki, tam córcia uciekała przed aparatem, wczoraj postanowiła robić dziwne miny. To dzisiaj złapałam ją na koniu, tak była skupiona na nauce skakania, że nie zwracała uwagi, że fotografuje. Konik jest inny, nasz odpoczywał.

Sweterek pomimo wrażliwości właścicielki sprawuje się dobrze, widocznie nie gryzie, a do tej szorstkości można się przyzwyczaić.

Zachęcona użytecznością sweterka, dziergam zapamiętale sweterek dla Młodego.

Mam jednak wrażenie, że chyba wzięłam za duży rozmiar, więc mówię do Młodego:

Ja: " Wiesz boję się, że za duży rozmiar dziergam, ale już mi się nie opłaca pruć, damy go .... w prezencie, a tobie wydziergam następny"

Młody " Jak to to .... będzie miał sweter a ja będę musiał czekać?!"

Rośnie dziewiarskie serce.

Oby takich odbiorców moich robótek więcej.

Możecie zajrzeć do Doroty tam również jest Lopi.