Wróciłam pięknym dywanikiem

Co u mnie? Twórczo jak zawsze i nie wiem dlaczego tak cicho zrobiło się na blogu, a przecież to miejsce moich wspomnień, moich pięknych chwil z drutami, moich zmagań z szyciem i czasu przy kołowrotku i warsztacie tkackim.

Zatopiłam się ostatnio w świecie tkanych dywaników.
Dywaniki szmaciaki, tkane od wieków z pasków materiału, to taki recycling w najmilszym wydaniu.
A pokój dziecka nabiera ciepłego klimatu, tym bardziej jak to jest dywanik od babci.

Krosno zabiera mi coraz więcej czasu, to chyba największa moja pasja, chodź przecież to moje początki i dużo nauki przede mną.

Dywanik utkany szarą i czerwoną taśmą dresową na  bardzo kolorowej osnowie bawełnianej. Kolory osnowy daje ciekawy efekt.

Ponieważ zostało trochę osnowy utkałam malutki dywanik, tym razem dla siebie, chciałam trochę słońca w łazience.

Każdy dywanik zaczynam i kończę bawełnianym obszyciem, podwijam wszystko ręcznie a potem tylko pranie i gotowe.

zapraszam już wkrótce cała seria dywaników

i trochę , a może wcale nie trochę, naszej polskiej dwuosnowówki.